Toevallig bij AH

Toevallig bij AH

Ze stond voor mij, in de rij bij AH XL. Een donkere huidskleur, een jas met teksten zoals love, power, star en cool, in roze-neon letters op haar zwarte winterjas. Witte houten Zweedse klompen- die je vroeger veel zag- had zij aan haar voeten. Best een beetje koud voor deze tijd van het jaar.

Ik stond achter haar.

'Bonus?' hoorde ik haar zeggen tegen het meisje van zestien dat achter de kassa zat.

'De bonuskorting wordt aan het einde, op de bon verrekend met het bedrag,' zei de jonge caissière in een mooie volzin.

De vrouw in de stoere jas begreep het niet.

'Bonus,' herhaalde ze alsof ze het voor het eerst vroeg, en hield ter verduidelijking haar half bruinbrood omhoog.

'De bonus wordt verrekend met het eindbedrag,' zei het meisje van zestien, nu in iets kortere versie van haar eerste zin.

Dit kon lang gaan duren, vermoedde ik en keek naar een andere rij.

Weer verkeerd gekozen, dacht ik.

Een half bruinbrood en zes blikken euroshopper bier moesten worden afgerekend en lagen te wachten op de juiste prijs.

Ik bezit een 'people help the people' mentaliteit, wat soms ietwat bemoeizuchtig kan overkomen, en omdat ik onlangs had besloten het jaar te beginnen met het voornemen, 'bemoei je er niet mee' en dit voornemen nog vers was -het was net februari- zei ik niets.

Oftewel, ik wilde wel wat zeggen maar deed het niet.

Ik zuchtte als plaatsvervangende uiting van mijn hulpverlenersgevoel en begon de vrouw te observeren die voor mij stond om vervolgens, -o,gottegod, o,gottegod- te denken, misschien heeft ze asiel aangevraagd, of is ze net uitgeprocedeerd, misschien is ze wel illegaal of heeft ze een alcoholprobleem want, zes blikken bier om 10 uur 's morgens, etcetera.

Laat ik het medeleven noemen.

Ze lijkt niets te snappen van alles maar het woord 'bonus' kent ze, alhoewel ze dat alleen in AH moet zeggen en weer niet bij de ABN, dan heeft het een hele andere betekenis, maar dit terzijde.

Ondertussen schiet het niet op.

Haar verleden zal wel zwaar zijn geweest, zo'n zwarte bladzijde in haar leven, van vroeger, met alle ellende van dien, denk ik en jemig, staat ze hier te vechten voor haar bonusrecht!

Ik zeg niets maar het is toch wat.

Een ander meisje van vijftien, met een bezem liep langs. Dat was haar taak in AH XL, vegen.

Ze keek en schoot haar collega te hulp door wat te rammelen op de kassa en zei vervolgens, '84 cent, alstublieft, in de bonus, mevrouw.'

Dat ging ineens snel.

De tas van mevrouw kwam tevoorschijn.

Toen gebeurde het.

Een piepklein portemonneetje, van schitterend goud, lakgoud, zo glimmend, met een piepklein zwart streepje erop, kwam tevoorschijn.

Ze gaf haar geld, deed het wisselgeld er in terug en huppekee, weer in de tas.

Zo'n klein portemonneetje, was vast het gouden randje in haar bestaan.

En daar ging ze, met haar bonusbruinbrood en blikken bier.

Blij was ik en aan de beurt.

'Bonus?' vroeg ik en wees op mijn sinasappels.