Over
het algemeen lukken ze altijd, mijn pannenkoeken, die meestal meer op
een crêpe lijken, maar vandaag niet.
Ik had
eigenlijk geen zin om er eentje te bakken, dat zal het geweest zijn,
want slechts één pannenkoek bakken had toch iets eenzaams hoewel
tien pannenkoeken bakken voor jezelf ook weer een beetje raar is.
De
kreet, 'nood breekt wetten' motiveerde mij terwijl ik mijn
zelfgemaakte broccolisoep uit de diepvries pakte.
Tijdens
het roeren in die groene drab, -het ziet er niet uit- oftewel de
broccolisoep van verse broccoli uit Italië, groot geworden door de
Italiaanse zonnestralen, daarna gekookt in de kippenbouillon van het
uit de biologische winkel verkregen blokje, zachtjes zwemmend in
gezuiverd kraanwater dankzij de Brita filter, terwijl ondertussen in
de koekenpan een mengsel van geneeskrachtige okergele kurkuma, zwarte
peper uit de molen pruttelt. Deze symbiose zo'n drie minuutjes
comfortabel verwarmen in wat olijfolie uit de eerste persing, een
teentje knoflook, vers, en een uitje, ook vers, toevoegen, en dan
zachtjes met de houten spatel die massa mengen in de soeppan -de
bouillon, broccoli, kurkuma, uitje, knof, peper-, alles zachtjes
laten koken, zo'n 25 minuutjes om uiteindelijk de stoere staafmixer
in de groene substantie te plaatsen ten einde een heerlijke soep te
verkrijgen.
Daarom
kreeg ik trek in die pannenkoek.
Ik
wierp de laatste twee eieren met het laatste restje meel uit een pak
en het over de datum restje melk in een maatbeker, paste handmatig de
garde toe om dit tot een pannenkoekmengsel te creëren en tijdens het
pruttelen van de broccolisoep vulde ik, met dit beslag, de bodem van
de koekenpan.
Al
voor het omkeren, besloot het mengsel wat zich voor beslag uitgaf,
zich niet te vormen tot een pannenkoek. Bij het aanraken vertoonde
het onmiddellijk scrambled eggs kenmerken.
De
teleurstelling maakte even meester van mij toen ik besefte dat de
pannenkoek niet rond zou gaan worden: deze vorm was tijdens het
bakproces snel verloren gegaan.
Een
soep met een zootje was het geworden, samengevat als soepzootje.
Maar
toen.
Ik
sloot mijn ogen en dichtte denkend aan pannenkoeken zie ik grote
ronden geurend naast mijn broccolisoepje staan.
De
kracht der suggestie in combinatie met de dichter Marsman.
Ik at
het soepzootje op.
Het
stormde buiten, de kerstboom verlichtte mijn kamer, er was een knal
in de verte.
Een
gelukkig 2014 wenste ik iedereen.
(en
deed eventjes mijn ogen dicht)
