De
metro stopte en de vrouw stapte binnen. Ze ging zitten aan de
linkerkant maar snel verplaatste zij zich, daar was het te zonnig.
Aan
de andere zijde zat een echtpaar achter elkaar op
eenpersoonsstoeltjes, hun hond lag uitgeteld in het gangpad. Bij elke
halte stond hij eventjes op, sjokte naar de deur en hield zijn neus
in de warme buitenwind. Een meisje en haar moeder stapten in; ze
kroop snel bij haar mams op schoot. Plotseling duwde ze haar ruggetje
naar achteren, waarop de moeder in een reflex reageerde; ze pakte een
bekertje drinken uit de tas en zonder een woord te zeggen, gaf ze het
aan het kind.
De
vrouw droeg een zonnebril en wroette in haar grote tas. Een koker
kwam tevoorschijn, de rits ging open en de zonnebril maakte plaats
voor de gewone bril die ze op haar neus plaatste.
Ze
nam de twee kranten uit haar tas en begon te lezen.
Achter
haar, ringelde een telefoon in de stilte.
'Ben
er zo, nog drie haltes,' zei de man die tegen de deur aanhing.
Kort
daarna stond de metro ineens stil. Er was een defect, technisch, zei
de bestuurder ons. Het zou zo spoedig mogelijk worden verholpen,
berichtte hij nog.
Op
zo'n moment keek iedereen wat hulpeloos om zich heen maar niemand
reageerde.
De
man belde weer. 'Hé Bert, het duurt wat langer, we staan stil.' Ja,
nee, zei hij nog.
Ik
zat achter de vrouw met de bril.
Ze
las de Metro en de Spits lag op het plekje op de stoel
naast haar.
Ik
las de kop even mee, ik kon het niet laten.
En
toen ontstond deze gedachte, plotsklaps.
In
de metro kan je de Metro lezen.
In
de metro kan je de Spits lezen.
In
de spits kan je de Spits lezen.
In
de spits kan je de Metro lezen.
Kortom,
de Spits en de Metro
kan je in de metro, in de spits
lezen.
Een
spitsvondig woordspeling, die nergens op sloeg, maar toch. Had ik een
zonnesteek soms?
De
vrouw verwisselde de Metro voor de Spits.
Het
kind dronk haar bekertje leeg en haar moeder geeuwde flink.
De
hond en het echtpaar hadden hun ogen dicht.
Het
probleem was opgelost, vermeldde de bestuurder en de metro zoemde en
kwam opnieuw in beweging.
'We
rijden,' zei de vrouw ineens tegen niemand.
'Ja,'
antwoordde de man.
Een
echte metroman, dat zag je zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten