Als
zus nummer één door de wc-deur schalt hoe laat zij denkt, dat we
naar de markt kunnen gaan, ontvang ik tegelijkertijd van zus nummer
twee een whats app dat zij wel om 12 uur kan. Ik voel mij een
totempaal tussen mijn zussen, een tam-tam, van zus één naar twee en
weer andersom, en schetter vanuit mijn stoel terug door die wc-deur,
dat zus twee om 12 uur wel kan terwijl ik ondertussen het antwoord
van zus één whats app dat het goed is.
De
op-de wc-zittende zus is tijdelijk neergestreken in mijn huis om even
iets anders te zien dan de bergen waardoor zij wordt omringd in haar
woonplaats in de Alpen; haar chalet staat daar al jaren, tussen de
groene maar meestal witte bergen en dan ineens hunkert ze naar plat.
De
bergen vallen haar aan, de bergtoppen komen haar keel uit, zegt ze
dan.
Met
ronkende motor ontvlucht zij haar naar koeienmest en houtkachels
riekende oord, schiet de autobaan op en rijdt in ongeveer twaalf uur
naar mijn huis, met slechts één plasstop en koffie uit de
thermosfles.
Weg
uit haar bergketen om zich zo spoedig mogelijk te nestelen in mijn
flat op acht hoog.
Het
uitzicht is weids met Hollandse luchten en als de wind verkeerd
staat, heerlijke fabrieksgeuren maar zij geniet ervan. En daar gaat
het om.
De
andere zus, de whats apper, woont slechts 20 minuten met wind mee
op de fiets, van mij vandaan.
Het
plan voor vandaag is de markt.
Een
uniek moment, de drie zussen samen want dat is bijna zelden mogelijk,
dat we tegelijk kunnen. Altijd is er wel weer eentje elders maar
vandaag niet.
Het is
een mooie dag.
Als
opperhoofd houd ik de organisatie in de gaten, ik ben de oudste
tenslotte.
En zo
spreken we af en hoe vreemd het ook klinkt, de ene zus gaat met de
bus, het bergtype loopt en ik fiets naar de markt, alwaar wij hebben
afgesproken in een koffietent.
Mijn
verentooi wappert in de wind.
Gezusterlijk
drinken we een cafe latte, een macchiato en een cappuccino- verschil
moet er wezen- en lopen vervolgens al ratelend pratend in zinnen
aanvullend en woorden half uitgesproken, naar de markt.
De
verse vis het laatst, zegt zus één.
Deed
mama ook altijd, roepen we.
Eieren,
kip niet vergeten, zegt zus twee.
Kaas!
Wat is
het toch fijn om een zus van mijn zussen te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten