Berlijn

Hij was niet zo hoog, eerder lager dan ik had gedacht, gekleurd door teksten was de ooit grauwe wand en over elkaar heen duikelden die geschreven teksten, gekke afbeeldingen en goede graffiti in een geweldig groot schilderij.

Geluiden van mensen die lachten, zongen en riepen. Geuren van voedsel op houtskool, vette luchten ook, zelfs weeïge maisgeuren vertroetelden mijn reukorgaan.

Percussionisten die drumden; dansende mensen.

Hoe bestaat het toch dat ieder mens anders is?

En tussen die vele mensen ontstond een onzichtbare, maar echter des te meer voelbare, verbintenis van creativiteit, vreugde, verdriet, leed, inspiratie: werkelijk een mooie mengelmoes van emoties stroomden in mij, gebundeld in geluk.

Ik kon het proeven, net zo als de maté-drank waar ik van genoot, gewoon met de fles aan de bek, zeg maar.

Lekker.

Geluk door de schoonheid van een groep mensen bij elkaar.

Berlijn, Flohmarkt am Mauerpark.

Die voelbare vrijheid.

En ik stond daar.