Rotterdam

Het zonnetje scheen vandaag en dat was sowieso al bijzonder. Het was al een beetje koud buiten en eigenlijk wilde ik dat het even zomer was. 
Het seizoen was vergeten om dit jaar een zomer te geven, maar ja. 
De herfst deed nu al zijn best met haar act de présence, dus het was een beetje te laat. 
Geen zomer.
Wat jammer.
De lucht leek roze en de wolken lichtblauw en grijs.
Het nieuwe jaargetijde nam de tijd om haar entrée te maken.
En wij, mijn zus en ik namen de tijd om onze entrée in Rotterdam te maken.
De skyline, mooie gebouwen en zonder dat ik het wilde dacht ik aan de oorlog.
Op een kerk die wij zagen stond een mooie tekst, 'zingen maakt je blij'. Die Rotterdamse God was toch een vrolijkerd. 
Rotjeknor, zei onze opa.
We hadden een afspraak met nichtje A., de dochter van onze andere zus. En met nicht J., de dochter van de broer van onze moeder.
Met nichtje spraken we Nederlands, Frans en Engels, met de andere nicht en haar ouders Rotterdams. Een kleurrijk bezoek, als de herfst zo mooi.
Om gelukkig van te worden.
Alweer.
Ongeveer 50 jaar geleden waren nicht J., haar ouders en de onze, samen op vakantie.
Het zand in Bergen aan Zee was onze zandbak. Het Zeepaardje geeft ons allemaal herinneringen nu.
Daarna leefden we onze levens en zagen elkaar te weinig.
Maar nu voelde ik het weer, het familiegevoel. Net als een seizoen, zomers warm, als we spreken met elkaar of winters koud als we elkaar even vergaten.
Herfstig kleurrijk als wij samen lachen of als de lente zo nieuw zoals we elkaar gisteren weer zagen.
Het was zo mooi nicht J.weer te zien.
En haar ouders. 
En even zaten we weer in het zand en leek het echt zomer.
Het was warm in Rotterdam.