Keukenprinses

Ik heb een afzuigkap die zoveel lawaai maakt; je bent in een klap geheel afgesloten van de buitenwereld. 
Maar soms, als je gaat vis bakken zoals nu, moet dat ding aan. Op volle kracht loeit hij en zuigt het de geuren weg. Ik zet ook altijd mijn raam open en ja, dat weet ik, iedereen weet het, dat is beter van niet. Dat raam moet dicht anders komt er verwarring in wie de geur zal afzuigen of verversen. 
Het zal mij een zorg zijn; een raam open vind ik prettig.
Dus, afzuigkap aan, raam open, lekker fris met de vis!
Als de visjes pruttelen in mijn koekenpan maak ik altijd oogcontact met de blusdeken en de brandblusser. In slechts een korte blik zet ik mij op zeker met deze apparatuur. Laat ik zo zeggen, ik zeg dan heel stil tegen mij zelf, 'kijk, daar staan ze hoor.' Dat stelt mij gemoed gerust tijdens het kookproces.
Maar goed. 
Ik bak vis en bak ook nog aardappeltjes erbij, zo gezellig met rozemarijn er door heen geworpen. Geurt heerlijk. Vroeger deed ik dat in de oven maar dat duurt mij toch even een eeuwigheid! Of, ik hanteer het verkeerde blaassysteem, hete-lucht onder of boven of allebei of gewoon oven. Ik doe wat verkeerd en zo duurt het bijna een avond voor je die gezellige gebakken aardappelen met rozemarijn op tafel zet. Tikkie overdreven maar daarom liggen de schijfjes nu in de pan. Dat schiet tenminste op.
Het is dus druk op het gasfornuis. Alles spettert en klettert, ook nog een pannetje met wortels van de bos, dus ja, dan kan het gebeuren, ik spreek uit ervaring, dat op een of andere wijze er een vlam in de pan springt. 
De vlam in de pan is geen leuk verschijnsel en het is mij nu twee maal overkomen.
Altijd met vis.
Je schrikt je rot en ik reageer vreemd. 
Nog nooit zo zacht zeg ik dan, ' help.' Een heel klein help-roepje is het. Te klein om te horen.  
Dus in deze volgorde; vlam in pan, kleine help en dan fase drie.
Wonderbaarlijk genoeg springt de vlam ook uit de pan. Zonder dat mijn hersens denken aan blusapparatuur, is die vlam al huiswaarts gekeerd. 
En weet je waarom? Door die afzuigkap. Ja, dat blijkt mijn redder te zijn, die dat kleine roepje om help hoort. 
De koolstoffilter die ergens verstopt zit, draagt zorg voor de redding. En verandert door die vlam in duizenden korreltjes. 
Moet je wel gelijk naar meneer Handyman voor een nieuwe maar dat is dan ook weer goed geregeld in je keukentje.
Het is mij toch wat.
Even terug naar de vis.
De vissen zien er mooi uit en de aardappeltjes geuren heerlijk. Worteltjes klaar en 'tring'  zegt mijn ouderwetse keukenwekker. Met mijn kleine, fijne, geruite blauwe pannenlapjes, (ze komen uit de speelgoedwinkel, meer zeg ik er niet over), pak ik de pannen en zet het eten op tafel.
Geen vlam in de pan vandaag.
Ik voel mij een keukenprinses.
Gered door de afzuigkap.
En we leefden nog lang en gelukkig.